Aanbieding van het cadeau aan de vereniging
Hans Karelse, november 2011

Meneer de rector, meneer de burgemeester, dames en heren,

Eerder dit jaar, in een stampvolle Domkerk, hebben we stilgestaan bij de geschiedenis van onze 100-jarige vereniging, en bij de huidige stand van zaken. Dat doen we vandaag niet. Ik kom nu, in de frisse buitenlucht, meteen ter zake. Ik stel dat we vandaag feestvieren, vanavond zelfs met 1700 mensen, en dat bij ons feest een cadeau aan de jubilaris hoort. Wij reünisten zijn blij dat we vanmiddag zijn binnengehaald door de huidige studenten. Wij wisten dat wij nog steeds trots konden zijn op onze vereniging. Door jeugdige geestdrift aangevlamd hebben wij er samen voor gezorgd dat ik een cadeau mag aanbieden. Het cadeau is gekozen in goed overleg tussen reünisten en studenten. Het past uitstekend in de Unitas-traditie. Ginds ziet u ons Klaassen-raam, ons faculteitenraam. In het eeuwboek kunt u lezen dat de brokstukken ooit gered zijn uit een bouwafvalcontainer, dat de geschiedenis van het raam zelf begint in 1951, maar dat K.W.P. Klaassen al bij het lustrum in 1936 een eerdere versie had vervaardigd. Dat raam hebben we laten restaureren. Maar het nieuwe cadeau bevindt zich hier. Ik wil twee reünisten vragen het te onthullen. Twee dames die zich erg hebben ingespannen in onze cadeaucommissie, Saskia Mouw en Meta Prins-Schimmel. Dames, bent u zover? Ja!

We zien, al kijken we nu niet van de goede kant, Unitas-leden van verschillende faculteiten opgaan in een grote beweging in verschillende kleuren aan één kant eindigend in ons rood en ons wit. Ook vele subverenigingen uit de rijke Unitas-geschiedenis zien we goed weergegeven. Het raam is vervaardigd door mevrouw Sibylle Gielen. Daar staat ze. Het is fijn dat zij straks aan geïnteresseerden meer uitleg wil geven over ontwerp en uitvoering van het raam. Onze kunstenaar heeft met de kleuren bewust aansluiting gezocht bij het faculteitenraam. Maar, mevrouw Gielen, zonder het te weten hebt u nog veel meer verbinding met ons verleden tot stand gebracht. Wat heb ik gevonden in het Utrechtsch Nieuwsblad van 1936? Dat Klaassen toen niet één, maar twee ramen heeft vervaardigd. En welke beschrijving las ik? Er wordt gesproken van “een massale bedevaart van muzenzonen naar Minerva oftewel Pallas Athena, de Olympische patrones aller studeerenden.” Ik meen die bedevaart vandaag terug te zien. Prachtig!

Als rechtgeaard oud-lid van Stukken en Schijven heb ik mij afgevraagd of kritiek mogelijk is op ons cadeau, en of onze verdediging in orde is. Welnu, ik acht kritiek nauwelijks mogelijk. Maar, we hebben gelukkig altijd vogels van allerlei pluimage in onze gelederen gehad en ik kan mij voorstellen dat een enkeling er lol in heeft om op te merken dat ramen er zijn voor contact tussen bewoner en buitenwereld, en dat dit soort ramen symbool staat voor het zelfgenoegzame en in zichzelf gekeerde van de vereniging. Zulke uitspraken geven mij gelegenheid om erop te wijzen dat het cadeau ons aller sociëteit siert. Dat de vereniging goed functioneert en geen ander cadeau behoeft. Dat het historisch besef binnen de vereniging in dit centenniumjaar is toegenomen. Dat jongerejaars lovenswaardige initiatieven ontwikkelen om het aantal subverenigingen weer te laten toenemen. Dat nog steeds geciteerd mag worden uit de allereerste rede van de allereerste rector, die stelde: Ware studentikoziteit betekent dat je de ontwikkelingen in de maatschappij met warme belangstelling volgt.

Meneer de rector, dit gezegd hebbend draag ik het raam aan u over.